Միցուկո Ուտիդա

Միցուկո Ուտիդա
Բնօրինակ անուն	ճապ.՝ 内田光子
Ծնվել է	դեկտեմբերի 20, 1948 (75 տարեկան); Աթամի, Սիձուոկա (պրեֆեկտուրա), Ճապոնիա
Երկիր	Ճապոնիա և Միացյալ Թագավորություն
Ժանրեր	դասական երաժշտություն
Մասնագիտություն	դասական դաշնակահար, կոմպոզիտոր, դիրիժոր և ռեժիսոր
Գործիքներ	դաշնամուր
Լեյբլ	Universal Music LLC?
Կրթություն	Վիեննայի երաժշտության և կատարողական արվեստի համալսարան
Անդամակցություն	Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա
Ամուսին	Robert Cooper?
Պարգևներ	Թագավորական ֆիլհարմոնիկ ակադեմիայի ոսկե մեդալ մշակույթի վաստակավոր գործիչ Կայսերական մրցանակ և
Կայք	mitsukouchida.com
	Mitsuko Uchida Վիքիպահեստում

Միցուկո Ուտիդա (ճապ.՝ 内田光子, անգլ.՝ Mitsuko Uchida Միցուկո Ուչիդա; դեկտեմբերի 20, 1948(1948-12-20)^[1]^[2]^[3], Աթամի, Սիձուոկա (պրեֆեկտուրա), Ճապոնիա), ճապոնական ծագում ունեցող բրիտանացի դաշնակահարուհի։

Կենսագրություն

Ծնվել է 1948 թվականի դեկտեմբերի 20-ին Ճապոնիայի Ատամի քաղաքում։ Դաշնամուր սկսել է նվագել դեռևս վաղ տարիքում։ 12 տարեկան հասակում դիվանագետ ծնողների հետ տեղափոխվել է Վիեննա, որովհետև նրա հայրը նշանակվել էր Ավստրիայում Ճապոնիայի դեսպան։ Սովորել է Վիեննայի երաժշտության և կատարողական արվեստի համալսարանում։ Նրա ուսուցիչը սկզբնական շրջանում եղել է Ռիչարդ Հաուզերը, հետո Վիլհելմ Կեմպֆը և Ստեֆան Ասկենասեն։ Հոր ծառայության ժամկետը լրանալուց հետո նա վերադարձել է Ճապոնիա, իսկ Ուտիդան մնացել է Վիեննայում և շարունակել կրթությունը։ Առաջին ելույթը Վիեննայի Մուզիքֆերայն համերգասրահում ունեցել է 14 տարեկանում։ Հետո սկսել է գիտելիքները խորացնել Արթուր Շնաբելի վերջին աշակերտուհու՝ Մարիա Կրուչոյի մետ^[5]^[6]։

Գործունեություն

1968 թվականին Բրյուսելում մասնակցել է Ելիզավետա թագուհու անվան մրցույթին և զբաղեցրել 10-րդ հորիզոնականը։ 1969 թվականին Վիեննայում մասնակցել է Բեթհովենյան մրցույթին և ստացել առաջին մրցանակը^[7]։ 1970 թվականին Վարշավայում կայացած Շոպենյան մրցույթի շրջանակներում զբաղեցրել է երկրորդ հորիզոնականը^[8]։ 1975 թվականին Լիդսում կայացած դաշնակահարների միջազգային մրցույթում զբաղեցրել է երկրորդ հորիզոնականը^[9]։

1983 թվականին դարձել է Ելիզավետա թագուհու մրցույթի ժյուրիներից մեկը։

Միջազգային ճանաչում են ստացել Մոցարտի բոլոր սոնատների և դաշնամուրային կոնցերտների նրա կատարումները^[10]^[11]։

1998 թվականին դարձել է Կալիֆոռնիայում կայացած Օհայի երաժշտական փառատոնի առաջին կին ղեկավարը^[10]։

2002-2007 թվականներին աշխատել է Կլիվենդյան նվագախմբի հետ։ Եղել է անգլիական կամերային նվագախմբի դիրիժորը։ 2010 թվականին որպես արտիստ հրավիրվել է Բեռլինյան ֆիլհարմոնիկ։ Եղել է Մարլբորի փառատոնի և երաժշտական դպրոցի ղեկավարը^[10]։

Ստացել է բրիտանական քաղաքացիություն։ Ապրել է Լոնդոնում։

Անձնական կյանք

Ամուսնացել է դիվանագետ Ռոբերտ Կուպերի հետ։

Ռեպերտուար

Դաշնակահարուհու ռեպերտուարի հիմնական մասը կազմել են Մոցարտի, Բեթհովենի, Շուբերտի, Շումանի, Շոպենի, Դեբյուսիի, Բերգի, Առնոլդ Շյոնբերգի և Վեբերնի ստեղծագործությունները։ Կատարել և ձայնագրել է Մոցարտի դաշնամուրային բոլոր սոնատները (Գրամոֆոն մրցանակ, 1989): Կլիվենդյան նվագախմբում Պիեր Բուլեզի գլխավորությամբ կատարած Շյոնբերգի դաշնամուրային կոնցերտը նույնպես արժանացել է Գրամոֆոն մրցանակի (2001): Մրցանակներ է ստացել Բեթհովենի դաշնամուրային կոնցերտների, սոնատների, Շուբերտի և Դեբյուսիի ստեղծագործությունների կատարումների համար։ Անսամբլային համարներ է ունեցել Քրիստիան Տեցլաֆի, Կիրի Տե Կանավայի, Ֆելիսիտի Լոտի, Իեն ԲոսթրիջիՄարինա Պիչինինիի հետ։

Մրցանակներ և պարգևներ

1986 թվականին արժանացել է Սանթոնի երաժշտական մրցանակի^[12]
1989 թվականին ստացել է Գրամոֆոն մրցանակ Վոլֆգանգ Ամադեուս Մոցարտի դաշնամուրային սոնատների ամբողջական հավաքածուի լավագույն գործիքային ձայնագրության համար^[13]
2001 թվականին ճանաչվել է Բրիտանական կայսրության շքանշանի պատվավոր հրամանատար։ Այդ ժամանակ պատվավոր էր, որովհետև նա դեռ բրիտանական քաղաքացիություն չէր ստացել^[14]
2001 թվական Առնոլդ Շյոնբերգի ստեղծագործությունների լավագույն գործիքային ձայնագրության համար արժանացել է Գրամոֆոն մրցանակի^[13]
2003 թվականին ընտրվել է Ամերիկայի փիլիսոփայական ընկերության միջազգային անդամ^[15]
2008 թվականի ապրիլին BBC-ն նրան է հանձնել «Տարվա գործիքավորող» և «Տարվա սկավառակ» մրցանակները^[16]
2009 թվականին Օքսֆորդի համալսարանի կողմից ստացել է երաժշտության դոկտորի աստիճան^[17]
2011 թվականին Մոցարտի դաշնամուրային № 23 և № 24 կոնցերտների ձայնագրությունների համար «Լավագույն գործիքային մենակատար» անվանակարգում արժանացել է Գրեմմի մրցանակի
2015 թվականին Ճապոնիայի կայսերական ընտանիքի կողմից պարգևատրվել է կայսերական շքանշանով^[18]

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Eldridge A. Encyclopædia Britannica
↑ ^2,0 ^2,1 filmportal.de — 2005.
↑ ^3,0 ^3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
↑ https://www.praemiumimperiale.org/en/laureate-en/laureates-en
↑ Immelman, Niel (2009 թ․ ապրիլի 13). «Maria Curcio». The Guardian. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
↑ «Maria Curcio». Telegraph.co.uk. 2009 թ․ ապրիլի 7. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
↑ [1] (չաշխատող հղում)
↑ «Narodowy Instytut Fryderyka Chopina». Konkursy.nifc.pl. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.
↑ "Uchida, Mitsuko", Grove Music Online, 2007. Accessed 3 June 2007.
↑ ^10,0 ^10,1 ^10,2 «Mitsuko Uchida Facts». Your Dictionary (անգլերեն). LoveToKnow, Corp. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 31-ին.
↑ Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, 51. ISBN 978 2 3505 5192 0.
↑ «Suntory Music Award Awardees» (PDF). Suntory.com. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.
↑ ^13,0 ^13,1 «Artist». Gramophone.co.uk. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.
↑ «New Year Honours 2000 – Honorary appointments». Bbc.co.uk. 2000 թ․ դեկտեմբերի 30. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
↑ «APS Member History». search.amphilsoc.org. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 22-ին.
↑ «Mitsuko Uchida takes BBC's classical top spot» (Press release). Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 6-ին.
↑ «Oxford University Gazette, 5 February 2009». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հուլիսի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.
↑ «Artists honored with Japan's Praemium Imperiale awards». Reuters.com (Press release). Reuters. 2015 թ․ հոկտեմբերի 21. Վերցված է 2018 թ․ հուլիսի 17-ին.

Արտաքին հղումներ

Dybowski S. «Mitsuko Uchida» (անգլերեն). Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 31-ին.
Wroe N. Fingers on the pulse(անգլ.) // Guardian. — 2002, Dec 21. (Ստուգված է 31 Մարտի 2014)
Мицуко Утида(անգլ.) Allmusic կայքում

[_f3f81510de13d200-1] 1,0 ^1,1 Eldridge A. Encyclopædia Britannica

[_c640240a95bed1a1-2] 2,0 ^2,1 filmportal.de — 2005.

[_62eb0c0ea21dadcf-3] 3,0 ^3,1 Munzinger Personen (գերմ.)

[_eafc840b9e7058ff-4] ttps://www.praemiumimperiale.org/en/laureate-en/laureates-en

[5] Immelman, Niel (2009 թ․ ապրիլի 13). «Maria Curcio». The Guardian. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.

[6] «Maria Curcio». Telegraph.co.uk. 2009 թ․ ապրիլի 7. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.

[7] [1] (չաշխատող հղում)

[8] «Narodowy Instytut Fryderyka Chopina». Konkursy.nifc.pl. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.

[Grove-9] "Uchida, Mitsuko", Grove Music Online, 2007. Accessed 3 June 2007.

[ltk-10] 10,0 ^10,1 ^10,2 «Mitsuko Uchida Facts». Your Dictionary (անգլերեն). LoveToKnow, Corp. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 31-ին.

[11] Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, 51. ISBN 978 2 3505 5192 0.

[12] «Suntory Music Award Awardees» (PDF). Suntory.com. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.

[gramophone-dir-13] 13,0 ^13,1 «Artist». Gramophone.co.uk. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.

[14] «New Year Honours 2000 – Honorary appointments». Bbc.co.uk. 2000 թ․ դեկտեմբերի 30. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.

[15] «APS Member History». search.amphilsoc.org. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 22-ին.

[16] «Mitsuko Uchida takes BBC's classical top spot» (Press release). Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 6-ին.

[17] «Oxford University Gazette, 5 February 2009». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հուլիսի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.

[18] «Artists honored with Japan's Praemium Imperiale awards». Reuters.com (Press release). Reuters. 2015 թ․ հոկտեմբերի 21. Վերցված է 2018 թ․ հուլիսի 17-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]